Καλοκαίρι 2017 και το ταξίδι της ψυχής μου ξεκινάει φορτωμένη στα μπαγκαζια της με χιλιάδες αναμνήσεις με προορισμό την παλιά μου γειτονιά στο Σουφλί. Ολες οι αισθήσεις μου , όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση, αφή είναι στο φόρτε τους. Βλέπω τους παιδικούς μου φίλους ,που πλέον ζουν σε άλλες πόλεις και έχουμε χαθεί και τους παλιούς γείτονες που έχουν φύγει για ταξίδι δίχως επιστροφή,βλέπω τα χαμηλά σπιτάκια με τους περιποιημένους κήπους ,βλέπω τις γειτόνισσες στο δρόμο με τα σκαμνακια τους να πλέκουν και να κεντούν,βελόνα και αστείο,πόντος και κουτσομπολιό.Κατω από τον παχύ ίσκιο της μουριάς βλέπω τις φίλες μου να κενταμε ονειρεύοντας τον πρίγκιπα του παραμυθιού.Ακουω γέλια,φωνές ,τραγούδια,κραυγές μαναδων,φωνές πλανόδιων μαναβηδων,κοασματα βατράχων.Μυριζω γιασεμια,τριαντάφυλλα ,κρίνα ,μορεοφυλλα.Γευομαι γλυκά του κουταλιού ,βρασμένα καλαμπόκια , μούρα, μούσμουλα.Πιανω στη χούφτα μου το χώμα του δρόμου ,αυτό το χώμα που γέμιζε τα πόδια μας και η καλή μου μάνα έτριβε με δύναμη για να βγάλει το "καλκανι" από τα γόνατα ,όπως μας έλεγε......... Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις αρχές της δεκαετίας του "70 ο χρόνος όμως συσσωρεύσε πολύ πλούτο μέσα μου,εμπειρίες,αναμνήσεις και βιώματα που αποτελούν την δική μου ΖΩΗ!! Ότι μου άφησε ο χρόνος από τα τρυφερά εκείνα χρόνια,το οφείλω στη παλιά μου γειτονιά.Καμμια πόλη δεν μπορεί να συγκριθεί στην ψυχή μου με τη μικρή μου κωμόπολη.Οσα έζησα τα κρατάω στο πιο πολύτιμο συρτάρι μου μαζί με αναμνηστικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες...... Όμως......Τώρα που θέλω να γυρίσω πίσω,ξέρω κανένα δεν θα βρω!!!!!!!