Καμμια φορα νοσταλγουμε τα ανεμελα χρονια της δεκαετιας του 50 και του 60. Παντως του μπαμπαμ ποτε δεν τον απασχολησε η ανακεφαλαιοποιηση των Τραπεζων και το κουρεμα των καταθεσεων. Τωρα οσο για το πλαστικο χρημα εχω προσωπικη εμπειρια.ΓΡΑΨΤΑ.

Με την παραδο των δεκαετιων αλλαξαν και οι προτιμησεις στο καλαθι της νοικοκυρας.Εγω απ οτι θυμαμαι κιλο ολοκληρο στο μπακαλη παιρναμε μονο φωτιστικο πετρελαιο για γκαζολαμπα. Ολα τα αλλα ηταν σε δραμια,και μετα σε γραμμαρια. Το capitals control μας το επεβαλε πλεον ο μπακαλης,που ελλειψει μετρητων του τηφτηρουδ παηνη συνηφου.Εγω την προπαιδεια την εμαθα καλα απου πισου απ του τηφτηρουδ.Τα υπολοιπα ψωνια απ οτι θυμαμαι ηταν ενα τεταρτο μαγειρικο λιπος [ αραγε ειχε ημερομηνια ληξης] ενα φτηλ για τη γκαζιερα,ενα ζηβγαρ γκαλετσια, μια ρεγγα , μισο κιλο ρυζι για να δωσουμε στην γειτονησα το δανεικο, εκατο γραμμαρια αλεσμενο ρεβυθι που οταν ανακατευωνταν με τον καφε γινοταν το θαυμα της Κανα [ βαφτιζονταν ολο καφες και δεν προκαλουσε αυπνιες,ενα κουτι σπιρτα και το δολωμα για να παω στου πουρναρ για τα κουκουλια μη του μπαμπαμ ,πεντε φετες σαλαμι,

Βλεποντας στους αγωνες της F1 τα αυτοκινητα να ανεφοδιαζονται στα PITS μου ερχονται στο νου μου παλιες αναμνησεις.Ειχαμε κι εμεις PITS για τα γηλαδια μας, τις κουπανες στην τουλουμπα για να τα ποτιζουμε.Και να αναφερω ενδεικτικα μερικα σημεια.Απο το μησηλιμι ηταν τς καντ'νας βρυσ ,εν συνεχεια του Σουμακα η τουλουμπα,ενω πανω απο τις στρατωνες του Καλπακ του πηγαδ.Εαν πηγαινες απο τον περιφερειακο του Ντακ του Ρεμα σταματουσης στου Μηντιου'ρ τη βρυσ.Ευθεια πανω απο τα προσφυγικα και Λογογυρο ηταν του Τριγκα βρυσ.Ηταν επισης το νερο της Αγαπης στην φαμπρικα και στο Κιοηντηρι στο Σατραπ τουν Πασκαλ η τουλουμπα.Ειχη κι μια τουλουμπα στουν καμπου .Τα γκιολια ηταν ενδιαμεσοι σταθμοι...

Και συνεχιζω στο προηγουμενο θεμα. Τελικα ολα μας ερχονται με μια καθυστερηση σαραντα χρονων.Τα χαπια που μας εριχναν στο φαγητο ,οταν ειμασταν φανταροι ,για να εχουμε μειωμενη σεξουαλικη επιθυμια ,μας επιασαν τωρα. Επισης ο μεγαλος ζηλος για μελετη και ξενυχτι ,ηρθε κι αυτος τωρα. Ν α δουμε τι αλλο θα μας ερθη ακομα.

Λενε οτι οι Αφρικανοι π.χ Κενυατες κανουν τρια χλμ. για να πανε σχολειο με τα ποδια.Μα εγω ,με δυο φορες πηγαινε ελα την ημερα εκει στα βορρεια προαστεια που εμενα,εφκιανα ημερησιως δεκα πεντε,αν υπολογησης και τον μπακαλη και το νερο στο αρτεσιανο.Αυτο το θεμα το θιγω τωρα διοτι βλεπω παιδια δεκαεξι ετων να τα περιμενουν με το αυτ/το οι γονεις τους,για να πανε σπιτι. Τι θα παθουν αμα περπατηξουν πεντακοσια μετρα.

Αφορμη για το σχολιο μου πηρα τωρα απο τα δελτια ειδησεων που μας ανακοινωσαν οτι η πληροτητα στους χειμερινους προορισμους ανηλθε στο 80 και 90 τοις εκατο, και με ανοδικη ταση.Κατι αναλογο παρατηρειται και σε προοριωσμους του εξωτερικου Σε αυτο το παραδοξο φαινομενο εγω δινω την εξηγηση οτι πολλοι υπερχρεωμενοι αφου ενεταξαν το στεγαστικο και τα καταναλωτικα δανεια στο νομο Κατσελη,εκανε διακανονισμο στα ασφαλιστικα ταμεια, ΔΟΥ και ΔΕΗ,τωρα ο μαγκας πηρε παγανια τα χιονοδρομικα κεντρα.Και ενω η πληρωτητα αυξηθηκε κατα 20 τοις εκατο η εισπραξη και αποδοση ΦΠΑ μειωνεται κατα 40 τοις εκατο.Αμα σας κοψη κανενας αποδειξη ,την θελω να την βαλω σε κορνιζα.Δηλαδη με αυτην την νοοτροπια μας εχουμε την απαιτηση να δειξουν ελεος και συμπονια οι δανειστες.

Μετα και την τελευταια αλματωδη εξελιξη της τεχνολογιας στις επικοινωνιες εχω μια μονιμη απορια μεσα μου. Πως οι προγονοι μας χωρις NOKIA και TOSHIBA κατορθωναν καθε λιγο και λιγακι να μπορουν να οργανωνουν θαυμασια νυχτερια [ που ορισμενα τα προλαβα κι εγω]και εμεις τωρα δεν ειμαστε σε θεση με αυτα τα μεσα τα κανουμε μια συναντηση Σουφλιωτων .Δηλαδη ενα τεραστιο νυχτεριο στο Σουφλι.Εγω αναλαμβανω τα μασαλια.Το θεμα το εχω θιξη παλαιοτερα με τον Νικο το Φυλλαριδη,επειδη αυτος ασχολειται πιο ενεργα με τα της γενετειρας.Αλλα τωρα απευθυνομαι σε καθε Σουφλιωτη της διασπορας η εναπομειναντα κατοικο, να γινη κατι πριν παρουμε το μπαστουνι η το Π.Περιμενω ανταποκριση....

Εχθες που ηταν παραμονη ,διεπιστωσα οτι σε περιοδους οικονομικων κρισεων και υψηλου ποσοστου ανεργιας εμφανιζονται και καινουργια επαγγελματα. Ενω ημουν στο καθιστικο ακουσα στην πορτα τα καλαντα.Ηταν φωνες μπασες και αγριες. Ο ενας εσκυψε για να μη κτυπηση στην κασα της πορτας.Η Σοφουλα μου λεει ''τα παιδια τραγουδουν τα καλαντα'' Ε αφου τους εδωσε το μπαξησι ,τους ευχηθηκε και του χρονου.Και ανταπαντα ο ψηλος.Θεια του χρονου μαλλον δεν θα ρθω.Μου ηρθε το χαρτι να παρουσιαστω φανταρος στην Αυλωνα.

Σημερα ανταμωσα ενα γνωστο μου που ετρεχε στο κεντρο κατι να προλαβει. Του λεω τι επαθες.Μου λεει τρεχω να προλαβω το Ειρηνοδικειο για να καταθεσω αιτηση υπαγωγης στο Νομο Κατσελη.Και μετα φευγουμε για το Καιμακτσαλαν.Για κεινο δεν βιαζομαι γιατι εκλεισα πριν εικοσι μερες.

Τετοια ωρα την παραμονη της πρωτοχρονιας ,οταν ημουν μικρο παιδι η μαννα μου πηγαινε στο κηλαρι οσο ακομη εφεγγε για να παρη απ του τσφα'λ φασουλια κι να εχουμη να παιξουμη του βραδ παρτα ολα μη του σβουρου.Εγω ειχα συνδυασει την παραμονη με το καντα ι φι.Οταν εβλεπα κανεναν να τρωη καντα ι φι αλλες μερες ,υπεθετα οτι μπερδευτηκε με τον Αηβασιλη. Καθε πεντε λεπτα ανοιγα την μασινα για να δω αμα ψηθηκε το καντα ι φι ,που ειχα αγορασει απο τον Μερμηγκα ,απεναντι απο την Δημαρχια.Και μετα ξαναπεριμενα αλλο ενα χρονο ,για το επομενο καντα ι φι. Μα τοσο συχνα που το ετρωγα ,που να παθω διαβητη. Επισης την ωρα αυτη αδειαζαμε την σακουλα απο τα καλαντα πανω στο ντηβανι ,για να γινη η καταμετρηση του ταμειου, και κυριως μηπως βρουμε αναμεσα στα σκυσματα και τις δεκαρες , και καμμια δραχμη.Βεβαια τα σκυσματα ηξερα ποια θεια μας τα εδωσε και ηδη την ειχα ξεγραψει απο τα επομενα καλαντα. Και μετα ερχονταν ο φορος εισοδηματος. Επειδη αυτην την εποχη μπαμπαζουμ ποτε δεν ειχε τσιγαρα , τα καλαντα ηταν '' ο απο μηχανης θεος ''..

Αυτην την στιγμη μεταδιδεται μια εκπομπη ,σχετικα με την καυση των νεκρων. Εγω δεν μπορω να εξηγησω σε τι εξυπηρετει αυτη η διαδικασια να αποχαιρετας τον θανοντα ανθρωπο σου φτιαχνοντας τον παραναλωμα του πυρος. Αντιλαμβανομαι βεβαια πως νοιωθει μια νυφη οταν μπουρλοτιαζη την πεθερα της. Παιρνει την ρεβανς.

Ρε παιδια σημερα καταλαβα τι ζορ να συ λεν Γιανν. Ολη μερα βεβαια χτυπουσαν τα τηλεφωνα ,τοσο το σταθερο οσο και το κινητο αλλα κατα τις απογευματινες ωρες ειχαμε τηλεφωνικη συμφωνια.Ε λοιπον λιγο η ευγενεια να απαντησω αμεσα λιγο η συχνουρια ,κοντεψα να κατρησου ψλα μ.Καποια στιγμη δεν αντεχα πια και ενω εγω κατρουσα ,η Σοφουλα τσακουνη του τηλεφουνου για να απαντω.Αλλα παλι καλλα ,θα μπορουσε να τα τσακωσ αναπουδα.

Την προσεχη Τριτη εχω προγραμματισει να παω για chek up στον καρδιολογο. Σημερα το ξανασκεφθηκα . Προηγουμενως ελεγα την Σοφουλα. ''Μα με τοσες ευχες που δεχθηκα απο χθες για την γιορτη μου ,ολο και θα πιαση καμμια απο σποντα. Επομενως γιατι να παη τζιαμπα και το κατοσταρικο.Αλωστε οταν βγηκα απο το χειρουργειο της τετραπλης στεφανιαιας παρακαμψης ,προ 10 ετιας ο γιατρος μου το ειχε πει καθαρα.Γιαννη εσυ απ αυτο γλυτωσες.Τωρα θα πας απο αλλο πραμα. Και του λεω μισοναρκουμενους.Ρε αδερφε γιατι τραβηξα τξιαμπα κι βηρησια τετοια ταλαιπωρια.Επρεπε να μη βγαλτη τ αλλου του πραμα....

Πως θα γιατρευτειτε με πρακτικους τροπους. Για του σκιαξημου [τρομαγμα ] θα πιεις σιουρμπετ με παραλληλο ξετηναγμα αναπουδα.Για τις αμυγδελιες θα πης μια μπαμπου να συ φσυξ μουσιαντ'ρ.Κοπκης μη του ματα,θα του κατρησης.Για πονοματο θα πας να βρης μια λεχωνα να συ σταξ γαλα,αμα προσοχη να μην πηταχτη κι ταλλου.Συ μπουρντηζ κλια' ς , πιες κρανου.Για τουν πουνουκεφαλου ,ξεματιασμα. Μπουμπουνσης του κηφαλ κι συκουση γιουσκα.Βαλη ματσιαλμεν φρυντζελα.Θα κατσ. ''.

Οπως μου έλεγε η μάννα μου η μαμμή η Ελευθερία η Αραπίνου [επειδή ήταν μελαχροινή ] ξεγένησε τήν κυρά Χρυσούλα τήν Σερέτη ,έβγαλε τήν Αννα καί εν συνεχεία ήρθε στό σπίτι μας,στήν Φάβρικα καί βγήκα εγώ.Εχουμε ώρες διαφορά ,η Αννα ειναι στίς 29 καί εγώ στίς 30 Ιανουαρίου.Εκείνα τά χρόνια τά κάναμε όλα στό σπίτι ,ακόμη καί τήν γέννα.Νομίζω μετά στήν διάρκεια τής ημέρας ξεγέννησε καί τήν Αηδώνου καί βγήκε ο Θουδουράκους ο Σάλταρας..Γιαυτό ο Γιώργης μάς έλεγε ακράνια.

Οταν έβλεπα πίσου απ τή σόμπα τούν πάππου τού Ντιουντιουκάρ στού Μουσίκα τούν καφηνιέ ήταν 62 χρουνός ,μή τή σιάπκα τ κι τού σιαηάκι τ κι έλεγα αμάν τί τρανός πάππους.Τώρα εγώ στό κατώφλι τών 62 από αύριο ετοίμασα τήν YAMAHA VIRAGO γιά ανάβαση στό βουνό.Αλλαξαν οι εποχές.Μέ λένε καμμία φορά ''Γιάννη είσαι ανυχτόκαρδος '' Ε πώς να μήν είμαι ,αφού έκανα επέμβαση ανοιχτής καρδιάς.Γιαυτο ξιάνοιξα.

Μόλις τώρα μούστειλε η Στέλλα η Ζαχαρούδη τούρτα σοκολατίνα για τά γενέθλιά μου.Εκαστος στό είδος του. Τώρα περιμένω τούν Πουστόλ τού Μέρμηγκα νά μη στείλ καμμιά αλσίδα.

Βλέποντας τώρα τά γηλάδια μού έρχονται στό νού παιδικά βιώματα.Εμάς τά όποια χωράφια είχαμε [ μισό ή ένα στρέμμα διεσπαρμένα ] βρίσκονταν πρός τήν Κορνοφωλιά .[ Αρπατζιάνια ,Καλπάκ πηγάδ ,Μοίρης καί Μανίτσα ] καί δεδομένου ότι μέναμε στήν άλλη μεριά τού Σουφλίου έπρεπε νά υπολογίζουμε καί τόν γυρισμό.Ετσι φεύγαμε πάντα από κεί πολύ νωρίς [αφού πρώτα μέ έβαζει νά μάσου χουρτάρ γιά τά μουσκαρούδια ] γιά νά βγάλου λέει τό μεροκάματο μ. Αλλά τά γηλάδια αποφεύγαμε πολλές φορές νά τά περνάμε απ τού παζάρ καί γιατί κόπριζαν καί κυρίως γιατί τούν σταματούσαν τού μπαμπάμ στά μαγαζιά νά τς λέει μασάλια, κι νυχτονόμασταν στόν δρόμο .Γιαυτό προτιμούσαμε απού τ Κατσιάφα τού κηραμαριό νά βγαίνουμη στ ανάχουμα.Τώρα πότη θά κάνουν τά γηλάδια τού γύρου μη τό ρυθμό πού πάηναν μέχρι του εργοστάσιου κι ξανά πίσου στού σπίτ. Εμπαινε λοιπόν ο αυτόματος πιλότος. Στίς τάλπες υπήρχε τό χουρτάρ,πού άμα είχη μέσα κι τζουκνήδης φουλτάκιαζης καί στήν διαδρομή αυτή πού θά ήταν κανα δυό ώρες χωρταίναμε τόν ύπνο μας.Οταν φταναμε στό σπίτι εγώ όλο τεντονόμουνα ..

Οταν ημαν μικρη,ηρθαν μπαμπας μη τ'μανας στου νυχτεργιου.Ρε Πατιακ τωρα καταλαβα που καθηστει! Διευθυνσης εινει//μπρος μπου,πις Τιακ//.Δηλαδη//μπρουστα στς μπουγαδοις,πισου απ τουν Τιακα//

Πόψη είνη Αη Βαλεντίνους, Νά μή γκουντουρντήστη.Οχ πουλά άχρια.Αμά γιά καλό κι γιά κακό βάλτη απού πκάτου απ τού ντιβάν κάνα δυό τσιμεντόλιθα γιά νά μή γουνατήσουν τά σκαρούδια.Νά ζακανιώστη μή τού ουσούλ.

Τόσες μέρες περίμεναν στά Τέμπη οι Αφγανοί νά φύγουν τά τρακτέρ από τό δρόμο ,γιά νά ξαπλώσουν αυτοί.

Προσπαθώ μάταια νά εξηγήσω τήν νοοτροπία αυτών τών νεοαφιχθέντων προσφύγων. Σήμερα στήν εκπομπή τής κας Στεφανίδου είχαν καλεσμένο ένα ζευγαράκι από τήν Συρία. Στήν διάρκεια λοιπόν αυτού τού πολέμου γεννιέται τό πρώτο παιδί,που σήμερα είναι τεσσάρων ετών,γεννιέται τό δεύτερο πού τώρα είναι ενάμιση ετών καί ηδη είναι πάλι γκαστρωμένη στόν πέμπτο μήνα .Καί πρέπει εγώ νά πληρώνω εισφορά αλληλεγγύης γιατί ο Σύρος έχει πολλές σηκωμάρες.

Τέτοιες μέρες όταν ήμαν γκζάν στό Σουφλί ,τό καρναβάλι κάθε βράδυ τό είχαμε κάνει επάγγελμα. Τυχεροί ήταν όσοι είχαν πρόσφατα πεθαμένο κανέναν πάππου τς , γιατί εξασφάλιζαν τήν στολή .Στόχος μάς πάντα νά πάμε σέ όμορφες συμμαθήτριές μας τό βράδυ ντυμένοι καρναβάλια γιά νά τίς δούμε από πολύ κοντά κι νά τίς τσακώσουμη απ τού χέρ τήν ώρα πού κηρνούσαν τού τσικουλατάκ μαργαρίτα . Κατά κανόνα λοιπόν τίς όμορφες αυτές κοπέλες τίς αγαπούσαμε μέ τό νού μας,πού ορισμένες δέν τόμαθαν ακόμη μέχρι καί σήμερα. Τά σπίτια πού κηρνούσαν σκίσματα αποκλείονταν από τίς βραδυνές επισκέψεις καί τήν πλήρωναν οι ευκατάστατες οικογένειες ,που σέ ορισμένες πηγαίναμε δυό βδομάδες ,αλλά σέ καθημερινή βάση.Τό σπόρ αυτό εμπεριειχε βέβαια καί κινδύνους . Τά σκυλιά αγρίευαν στό δρόμο,μάς παραγνώριζαν ακόμη καί τά δικά μας,γιατί όλο τόν υπόλοιπο τό χρόνο μάς είχαν συνηθήση μέ τά ιδια τά ρούχα.Δεύτερος κίνδυνος νά πέσουν πολλά τά τσικουλατάκια τό ίδιο βράδυ, καί μετά στού σπίτ ντιουντιούκ.

Σήμερα ήταν ψχός [ψυχοσάββατο] καί μούρχονται στό νού παιδικές αναμνήσεις από τά μνήματα τού Σουφλίου. Επειδή η μαννα μου εμένα ζύμωνε καί μονίμως τρώγαμε τό μπαγιάτικο τό ψωμί πρώτα,γιά νά τελειώνη,ποτέ δέν τρώγαμε φρέσκο.Γιαυτό λοιπόν ο ψχός παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον .Θά τρώγαμε παζαρίσιου ψουμί [χάσκου]. Τότε στό Δημοτικό μάθημα είχαμε καί τά Σάββατα. Τό σχολείο τού Λεφάκη ήταν απέναντι στά μνήματα [πειρασμός] . Τήν δεύτερη ώρα η κυρία Πουστουλίτσα Παλιάτσου μάς αμωλούσε μέ τίς τσάντες άδειες νά πάμε γιά ανεφοδιασμό.Απού τήν πατέκα τού Ντουργκάσ ,ίσα στά μνήματα.Στόχος μας ήταν οι πλούσιες χήρες ,που στά κόληβα είχαν καραμηλούδης κι μαζί μη τή λειτουργιά κατέβαινε. Σκάζαμε νά πίνουμε νερό από τού Γκουβέντα τή βρύση,που ήταν κι γκιρέν. ΄Οποιος μπουγαζλ'ς έτρουγε παραπανίσια κόληβα σήκουνε μετά τού χέρ στήν κυρία κι φώναζε ''κυρία νά πάω λιγο έξω ''Άσπρο ψωμί δηλαδή κάθε ψυχοσάββατο μόνο. Τώρα προτιμούμε όλοι τό ''ολικής''.

Αυτό τό Σουφλιώτικο νυχτέριο τό συζητάμε μέ τόν Τσιακίρη τόν Γιωργάκη [γιά νά μή τόν μπερδεύουμε μέ τόν ακορντεονίστα ,πού συνετέλεσε στό κέφι αφάνταστα] ΄Αλωστε ο πρώτος είναι τού Ιωάννου καί ο δεύτερος τού Λεωνίδα ,εδώ κι ένα χρόνο.΄Ελεγα λοιπόν βρέ Γιώργο καλά τά μασάλια στό f/b αλλά νά είμαστε καί λίγο παραδοσιακοί.Εδώ διαδικτυακά οργανώνονται επαναστάσεις κι εμείς δέν μπορούμε νά κάνουμε ένα νυχτέριου.Καί μέ καθη σύχαζε, καλά Γιάννη κάτι θά γίνη αρχάς Μαρτίου.΄Οταν μπήκα στό Μουσείο τό βράδυ καί είδα τόν Τάκη τόν Δεμερτζή μέ τόν Τσιακίρη είπα η επιτυχία είναι δεδομένη,σε συνδυασμό μέ ξηρό λουκάνικο,μπάμπου,καβουρμά,τσίπουρο καί τσιρλουχαλβά μέ πατλάκες.

Εάν μού έλεγε στό φλυτζάνι μιά καφετζού ότι κάποτε θά ρθή ώρα πού ώρα δύο τά χαράματα θά σχολιάζω στό f/b ,θά ξεκαρδιζόμουν στά γέλια καί θά τόλεγα σάν ανέκδοτο στά νυχτέρια,αφού μετά τά 50 αγόρασα μπιτζάμες καί παντόφλες,αλλά από τότε δέν τίς ξανάβγαλα.

Σήμηρα τού κιντί θά πάμη στής μπάμπους Βαγγηλούδας τού χαιάτ νά μάς κηράσ ριτσέλια γιά νά ξηπιτιάσουμη.

΄Οταν ήμουνα μαθητής στό Γυμνάσιο,καί τύχαινε τήν Κυριακή νά βρέχη ,επειδή επί Ζούμα ο εκλησιασμός ήταν υποχρεωτικός είχα αποκτήση μιά φοβία μήπως καί δέν στεγνώσει το πανταλόνι στού τέλ .Μετά αναλάμβανε τό σίδερο μέ τά κάρβουνα.Σκεφθείτε τί πλούσια καρδαρόμπα είχα. Τό άν ήταν χειμερινό ή θερινό μοιάζει μέ ανέκδοτο.Η μόνη μου περηγοριά ήταν αυτοί στό καταχείμωνο μέ τό κοντό παντελόνι.

Νομίζω ότι δέν υπάρχει Σουφλιώτης που νά δέχθηκε περισσότερο μπούλινγκ από τή Μουλιάκου.Καί μέ ανταπαντήσεις. '' Γαμώ τ μπαμπάς τούν πούτ....,, μπαμπάς είνη κατσαπλιάς στού παραπέτασμα κι μάννας σέχ απού ένα Βούργαρ,αδηρφής ακούσκη μή τού λουχία, τή γναίκας τήν τσάκουσαν μη τού χουρουφύλακα...

΄Οταν ήμαν γκζάν ,στό Δημοτικό,σάν σήμερα Πρωταπριλιά ,όλο καί θά μέ γελούσε κανένας στό δρόμο, τού τύπου Γιαννάκ γύρνα πίσου ,τού σκουλειό κάηκη, καί πολλές φορές γυρνούσα πίσου.Ιδίως στό νηπιαγωγείο πού τό είχαμε καί πολύ μακριά,μέ νηπιαγωγό τήν κα Μαργαρίτα,εγώ τόκοβα μέ τό πάσο μου,κοίταζα τά σιατσιάκια,κι μιαφρα όταν έφτασα εκεί ,τά παιδιά σχόλασαν.Βέβαια πήγαινα μόνο μέ καλό καιρό,άμα είχε συνεφιά είχα ρεπώ.

Απ ότι ακούω καί βλέπω στίς πρωινές εκπομπές ,όλη η αγωνία καί τό άγχος τής κυβέρνησής μας είναι μή τυχόν καί οι διακινητές μάς κλέψουν κανένα λαθρομετανάστη από τήν Ειδομένη καί τόν βγάλουν από τά σύνορα.Τί ζήλος καί αυτός.

Σάν σήμερα πρίν 56 χρόνια είχα τήν ευκαιρία νά ανεβώ στό ταξί μάρκας VOLGA τού Βαγγέλη τού Σερέτη ,γιά νά πάμη τού Λυγών στού σπίτ.Αλλά άς πάρουμε τά πράματα απ τήν αρχή. Είχαμε τήν βεβαιότητα ότι τό δεύτερο θά έβγαινε Παγούνου.Από βραδύς λοιπόν ξεκινήσαμε μέ τήν μάννα μου από τήν φάμπρικα ,που ήταν τό σπίτι μας,καί πεζοί πηγαίναμε στόν Υγειονομικό Σταθμό ,απέναντι από τόν μύλο τού Γκαργκάνα.Στού Πατιάκ τού Κουτσούλα τόν καφηνιέ μέ ρωτούν''Γιαννάκι πού πάτε '' καί απαντώ ''Θά πάμη νά πάρουμη τήν Παγουνίτσα μας.Τότε δέν τό έβλεπαν στόν υπέρυχο ακόμα.Η χαρά μου όμως πού είχα πάνω στό ταξί δέν περιγράφεται.Η διαδρομή από τό Νοσοκομείο στό σπίτι άς ήταν δύο χιλιόμετρα καί άντε νά διήρκεσε πέντε λεπτά. Γιά καλή μου τύχη μέ είδαν τά γειτονάκια στό ταξί καί μετά μέ ρωτούσαν ,πώς ήταν τό ταξείδι. Η μάννα μου από καιρό ,μαζί μέ τά μωραδιακά καί τίς φασκιές ,έραψε καί ένα ρόζ φουστανάκι γιά τήν Παγουνίτσα , λίγο ευρύχωρο , γιά νά τό φοράη όταν χρουνίσ. Μπορεί νά πέσαμε έξω στίς προβλέψεις μας, ως πρός τό φύλλο,αλλά τό ρούχο δέν έπρεπε νά πάη τζιάμπα .Κι έτσι μέχρι πού ξηπλύθκη Λυγώνς φουρούση τή ρόζ φουστούδα .

Είναι γεγονός ότι η πληροφορική είναι η ανακάλυψη τού αιώνα. Τό f/b ήταν εκείνο πού μάς ξανάσμειξε μέ παιδικούς φίλους καί πατριώτες πού είχαμε ξεχάση.Ομως η κατάχρησή του δημιουργεί καί μιά αντικοινωνικότητα.Εγώ θά προτιμούσα [ καί τό κάνω πράξη ] τά μασάλια νά είναι ζωντανά.Παλιά οι κυρίες αυτές ,που τώρα άνοιξαν f/b θά κάθουνταν στού σουκάκ μη τού καρηκλούδ απού τούν Απουκώστα ή απού τούν Χούχου κι θά έκουφταν κουρέλια ,θά έγνηθαν ,θά ξηκαχτούσαν μπασιάκια ή σέ λίγες μέρες θά κλάρζαν φύλα κι θά ξηκλάδουναν.Οι ασχολίες αυτές από μόνες τους δημιουργούσαν ατμόσφαιρα ,καί επειδή τότε οι αυλές επικοινωνούσαν μέ τίς πόρτες όλο κι θά πηρνούση κι Σουλτάνα Μουλιάκου νά ενημερωθή.Σήμερα τό f/b καί τό κινητό αποβλακώνουν τόν κόσμο.Μήπως τότε ήμασταν καλύτερα καί τίς ανάγκες μάς τίς δημιουργούν τώρα οι πολυεθνικές.Δηλαδή τί θά πάθουμε χωρίς coca cola καί NOKIA .Απλώς θά ηρεμήσουμε.Παίρνουμε τό ένα χαπάκι γιά νά αντιμετωπίσουμε τίς παρενέργειες από τό άλλο χαπάκι.

Ως γνωστόν ο μπαμπάς μου ο Αποστόλης ο Βλασακούδης έχει στό ενεργητικό του άπειρες ιστορίες καί μέρες νά λές ,δέν τελειώνουν.Επειδή τό θέμα είναι σήμερα επίκαιρο ,θά τό αναφέρω.Τό πρωί τής 21ης Απριλίου τού 1967 κατέβηκε στό Διδ/χο γιατί έσφαζαν από βραδύς αρνιά στό Ασπρονέρι. ΄Ηθελε κάτι ευτράπελο καί πάλι νά κάνη, που πολές φορές μπορούσε νά εχη καί βαρειές συνέπειες. Μόλις έφτασε λοιπόν μπροστά στήν Ε .Σ. Α κοιτάει από δώ ,κοιτάει από κεί καί ρωτά έναν λοχαγό '' Ψάχνω τά γραφεία τής Νεολαίας Λαμπράκη. Μήπως ξέρεις πού είναι .'' Ευτυχώς που έτυχε εκείνη τήν ώρα νά περνάη ένας Σουφλιώτης χωροφύλακας.Ακόμα θά τόν έδερναν.

Χθές γιορτάσαμε τήν πρωτομαγιά ,έστω καί ετεροχρονισμένα.Στα΄παιδικά μου χρόνια τήν πρωτομαγιά τήν είχα ταυτήση μέ σαλάμι σκορδάτο καί καυτερή σαρδελούδα.Πάντα ζωριζόμασταν αλλά τουλάχιστο τήν πρωτομαγιά ,βέβαια πιστοί στήν παράδοση καί πάλι μή τού τηφτηρούδ ,γίνονταν ο εφοδιασμός .Πέρα από τό σκορδάτο καί τήν σαρδελούδα όλο καί θά περίσευε κανένα ραγισμένο κόκκινο αυγό από τό πάσχα μαζί μέ σκόρδα πράσινα,γιά νά μή μας πλησιάζουν τά φίδια καί οι άνθρωποι.Τήν ημέρα λοιπόν αυτή κάναμε καί τό πρώτο μπάνιο στήν χαλασμένη γέφυρα ,στού Ντέλκα τή μπιότα . ΄Οταν ο καιρός ήταν βροχερός έπαιρνα μαζί μου καί τό τραπεζομάνδηλο τής μάννας μου γιά αδιάβροχο.Τουλάχιστο δέν μάς απασχολούσε τό Grexit καί τό κούρεμα. Ωραία χρόνια.

Τέτοιες κρύες ημέρες τού Μαίου θυμάμαι που η σόμπα άναβε στό μοναδικό μας δωμάτιο κουζίνα-καθιστικό-υπνοδωμάτιο-living room ,γιατί τά κουκούλια τίς πρώτες βδομάδες θέλουν ζέστη και δέν τά βγάζαμε κατευθείαν στά κιλάρια.Οπότε γιά μάς δέν έμενε χώρος νά κοιμηθούμε καί αναγκαστικά τήν βγάζαμε Σπαρτιάτικα στήν πατέκα μέ λίγα μουρόφυλλα από κάτω.Ο ύπνος ήταν απολαυστικότατος,ιδίως άμα είσαι καί κουρασμένος μέ μιά φαγούρα από τά φύλλα.Βέβαια ούτε λόγος γιά περιποίηση από τή μάννα, η οποία δέν προλάβαινε νά κλαρίζη καί νά ταίζη. Τό μενού περιελάμβανε μούζμουλα από τίς φράχτες καί μούρα ,εξ ού καί η ανύπαρκτη χοληστερίνη.Δέν θά ξεχάσω εκείνη τήν αποπνηκτική ατμόσφαιρα από τό καμμένο θειάφι ,γιά τήν απολύμανση ,καί τό βράδυ πού μάς πηρπατούσαν τά κουκούλια.Η μετακόμιση όμως από τόν οντά ήταν πανεύκολη.Τό ντιβάνι [σαντ΄ρ] ήταν μή σκαρούδια,λυόμενο,τού σουφρά στήν αμασχάλ ,η καρέκλα η κουτσή από τήν πλάτη είχε σωθεί από ανοίγματα μαλαματίνας, καί από έπιπλα νά μήν αστοχήσω τήν φουκάλη γιά μέσα καί τήν αγρουφόκαλη γιά τού κουτέτσ πού μάς τροφοδοτούσε καί μέ οδοντογλυφίδες.Η τσιάρδα μας ποτέ δέν είχε χειρούλ κι τού κουτσιάν πάντα έπηφτη μέσα.Υψηλό βιοτικό επίπεδο.

Χασμουριόμη κι θά ξιπλατστή τσιγνέζουμ γι αυτό θά πάνου στούν παλιότσουλου νά πέσου κι νά νοιριάζουμη τά γκζανάτα μ. [παιδικά χρόνια].

Κάθομαι κι αναπωλώ τά παιδικά μου χρόνια τά βιώματα ,τούς φίλους μου στό Σουφλί καί τά παιχνίδια τά παιδικά που είχα γιά νά παίζω.Λεφτά γιά τό Μητσιάρη δέν υπήρχαν. Μιά μέρα μάνναμ πήγη στού Στάμου κι πήρη πατλατζιάνια νά τσιγαρίσ.΄Ενα πικρό μή τόδουση ,τόβαλα τέσσηρα τσάκνα γιά πουδάρια κι τούχα γκατζιουλούδ μη ένα ράμα .΄ Ελα ντέ που δέν έφτασαν τά πατλατζιάνια κι χάλαση τού πηχνήδ άδοξα μές τού τηγάν.Λίγες μέρες αργότερα ένα γιαμούκ κου καρμπουζούδ ,ο μπαμπάς μου τόφτιαξη φαναρούδ.Εκείνου τό χάρηκα πάρα πολύ.Πλήν όμως δέν έλαβα τά απαραίτητα μέτρα ασφαλείας.Η γηλάδσ ήταν θεονήστικη κι τόχαψη.

Άκουγα πρό ολίγου σέ αθηναικό κανάλι νά παρουσιάζουν σέ ποιές περιόδους καί ποιά πολιτικά κόμματα κατόρθωσαν νά μάς χρεώσουν περισσότερο.Μούρχεται στό νού μου πού έλεγε ένα πρωινό στό καφενείο τού ''Τζίγκουρου'' ένας πατριώτης μου ''Εμένα πού μή βλέπς,ξεκίνσα μή δυό ξηρά χέρια καί δόξα τώ θεώ ,χρεώθκα ως τό λαιμό''.

Παίρνοντας αφορμή από τήν φωτογραφία,πού δημοσίευσα στά 5 Φ ,τόν Αηξιάρ τού ''70,κατά νεώτερη διασταύρωση,θυμούμαι τό ολοήμερο τελετουργικό εκείνης τής ημέρας.Ως γνωστόν καί ο μπαμπάς μου ανακατεύονταν στά ''κασαπιά'', τόσο στά παλιά στόν κάμπο,όσο καί στά καινούργια,στήν γειτονιά μας. Τό πρωί λοιπόν τής γιορτής τών Ταξιαρχών [Αηξιάρς] τά κασαπάκια πήγαιναν γιά εκκλησιασμό στόν Αης Γιώρ,μέ μιά κουσιώρα λειτουργές,γιά διάβασμα.Αντά απουλνούση ηκλησιά, Ο Κικιμόκους μή τούν Μουκλή,γυρνούσαν στά σπίτια τών χασάπηδων καί μοίραζαν λειτουργιές, ενώ συγχρόνως εισέπραταν τάληρα καί δίφραγκα,τά οποία μοιράζονταν οι δυό τους καί πολλές φορές μάλωναν στήν μοιρασιά.Παράλληλα,όλα τά κασαπάκια,μαζόνουνταν,συνήθως στά 5 Φ ,μέχρι τό μεσημέρι καί ξεκινούσε τό φαγοπότι.Βέβαια επειδή είχε μπόλικο ''τσιτσίκο'' πλάκωναν καί Σουφλιώτες άλλων επαγγελμάτων.Τό ''σγιαφέτ'' διαρκούσε όλη τήν ημέρα καί η συμετοχή ήταν εκατό τοίς εκατό. Ορισμένοι μπαμπάκουναν τού κηφάλ γιά τά καλά.

Αυτήν τήν εποχή, (25-10-2017) τώρα μέ τά πρωτοβρόχια,έπρεπε νά σπείρουμε,αλλά η περσινή σβάρνα είχε ξεφτίση γιά τά καλά.Καιρός λοιπόν νά πλέξουμε καινούργια.Η πρώτη ύλη γιά νά πλεχθή η σβάρνα ήταν τά πράσινα γάβρα.Η μησιά ήταν σχετικά κοντά,δυό ώρες μέ τό κάρρο.[Τώρα ,μέ τήν εγνατία,τόσο κάνουμε γιά Θεσ/νίκη].Καί τρείς ώρες νά τά βρούμε,σύν δύο ώρες επιστροφή,μέ μία ώρα στάση στό ''Σατράπη'',ίσον ένα πλήρες οκτάωρο.Η κούραση δέν περιγράφεται,βέβαια.Πόσο νά αποτιμηθή σέ εργατοώρες,αυτή η διαδικασία.Μετά ήθελε άλλη μιά μέρα νά ξηλωθούν οι παλιές σβαρνόβεργες,νά ανάψουμε φωτιά,νά καούν οι καινούργιες,γιά νά γυρνούν,νά πλεχτούν μία μία καί νά κοπούν μέ τό ματά ,τά περίσια τζουμάκια.Μετά έπμαινε στό ''μπασκί'',μέ βάρος,γιά νά στρώση.Πώς νά βγή λοιπόν μεροκάματο,μέ αυτήν τήν χασομέρια δύο ημερών.

Σήμερα (8-11-2017) ημέρα τών ταξιαρχών [αηξιάρς ] γιόρταζαν οι κρεοπώλες,στό Σουφλί.Ο μπαμπάς μου ,πού σπάνια εκκλησιάζονταν,τέτοια μέρα πήγαινε στήν εκκλησιά ,μέ τό βάρεμα τής καμπάνας.Ο παππάς διάβαζε τόν άρτο καί στήν συνέχεια οι δύο ''βετεράνοι '' κασάπηδες ,ο Κικιμόκους [Τιάκας Μόσχος] καί ο Μουκλής Χανιάρς [Θεμιστοκλής Θεοφανούδης] γυρνούσαν στά σπίτια τών κασάπηδων ,καί μοίραζαν τόν άρτο,εισπράτοντας τά μπαξίσια [Τάληρα,δίφραγκα].Τό μεσημέρι ήταν έτοιμο τό τραπέζι ,συνήθως στά 5 Φ ,τού Γιάγκου Καζάκου.Τό φαγοπότι τραβούσε μέχρι τό βράδυ καί ορισμένοι αποχωρούσαν από εκεί ''σαντέκ μαντέκ ''.

Πρίν από 47 χρόνια ,περίπου τέτοια ώρα,μάλλον λίγο νωρίτερα,γιατί τότε η ώρα κυκλοφορίας τών μαθητών ήταν 19,30 καί ο Ζούμας μάς ''τσιακμάγκζη'',συνάντησα καί μίλησα γιά τελευταία φορά μέ τόν μπαμπά μου,τόν αείμνηστο ''Πουστόλ'',μπροστά στού Σερέτη τού Νίκου τό σουβλατζίδικο.Στίς 22-11-1970 λοιπόν καί ώρα 23,15 ,πενήντα μέτρα πρίν τό σπίτι μας,Κυριακάτικα,συνέβη τό τροχαίο δυστύχημα ,όπου βρήκε τραγικό θάνατο.Στό άκουσμα τής είδησης πάγωσε ο κεντρικός ΄Εβρος.΄Ολοι κάτι είχαν νά διηγηθούν από τά ''μπέτ΄κα''' τ΄Πουστόλ.Εδώ πλέον όταν λέμε ''αιωνία του η μνήμη'' κυριολεκτούμε.

ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ Σέ συνέχεια τού χθεσινού μου σχολίου,όσον αφορά τόν πολύ πρόωρο χαμό τού πατέρα μου,στήν ηλικία μόλις τών 46 ετών,μάς κάνει εντύπωση πώς στήν δεκαετία τού ΄50 καί τού ΄60, ένας ,ομολογουμένως,ταλαντούχος επαρχιώτης,χωρίς τήν βοήθεια ΜΜΕ,κατόρθωσε νά γίνη πασίγνωστος τόσο στήν ευρύτερη περιοχή τού Σουφλίου,όσο καί στούς Σουφλιώτες τής ''διασποράς''.. καί όχι μόνο.΄Εχω τήν πρόθεση καί τήν ικανότητα,νά καθίσω καί νά γράψω τά ''καμώματά του,αλλά θέλει πολύ χρόνο. Τώρα τί νά πρωτοθυμηθώ. ΄Ενα βράδυ,γυρνώντας από τά σφαγεία,πού δούλευε,πέρασε από τήν πεθερά του τήν μπάμπου Χρυσή.Καί σάν καινούργιος γαμπρός,πού ήταν, τού λέει.''Πουστόλ νά σύ βάλου νά φάς..Καί ρωτάει ''τί φαί έχς'' Εκείνη λέει ''Πρασουτσιουρβά'' Α νταπαντά''Α μή πειράζ πρασουτσιουρβάς,,'' Γιατί σύ πειράζ''λέει εκείνη. '' Γιατί έχου κι σπλήνα κι καρδιά'' ΄Αντι κι σύ τώρα ,ιδέας είνη'' Οπότε βγάζ από τούν κόρφου τούν τουρβά,κι τούν πατλακάει ψλά στού σουφρά. ''Νά κι σπλήνα νά κι καρδιά'' μουσχαρίσια αμφότερα. Αύριο η συνέχεια.

Αυτήν τήν στιγμή άνοιξα τρία Αθηναικά κανάλλια καί στό δελτίο ειδήσεών τους,άπαντα,μάς ενημερώνουν αναλυτικά ,ποιοί καί πόσο ''Κοινωνικό μέρισμα'' θά πάρουν.Στά παιδικά μου χρόνια,εγώ θυμάμαι τόν Μουλιάκ τό Θανάσ,μή τού ''μπακ΄ρ΄τσούδ,νά καητηράη νά πάρ φαί απ τούν παιδικό κι μπαξίς απ τήν Πρόνοια.Τώρα γίναμε όλοι ΄΄Μουλιάκ δης''.

Βιογραφίας Πουστόλ, συνέχεια.Τό καλοκαίρι τού 1967,στό ντιρισμάκ,πήγαν μιά μέρα νά σκάψουν, τά καλαμπόκια.Η μάνναμ ξεκίνησε,αλλά μπαμπά ζουμ κάτι σκέφτουνταν.Στό ανάχουμα επάνω κάποιοι νεαροί τοπογράφοι,μέ τούς τρίποδες,κάτι μετρούσαν καί αφού τούς αφουγκράστηκε,διεπίστωσε ότι ήταν κάθετα αντίθετοι μέ τό καθεστώς τής 21 ης Απριλίου.Αμέσως γεννήθηκε η ιδέα.Τούς πλησίασε καί άρχισε νά κλαίη γοερά καί μέ αναφηλητά.''Τί έχεις ρέ μπάρμπα''ενω άρχισαν νά κλαίνε καί εκείνοι.''΄Αστα ρέ παιδιά.Δέν μπορείτε νά βοηθήσετε.'' ΄Οτι μπορούμε θά κάνουμε λένε. ''Εγώ ήμουν δάσκαλος στήν Καστοριά καί επειδή ήμουν αριστερός μέ απόλυσαν καί τώρα ήρθα νά σκάψω.''Τό μόνο εύκολο'' λένε αυτοί.Περίμενε λίγο νά μετρήσουμε καί θά δής,τήν βοήθεια στόν σύντροφο.Πλάκωσαν τό χωράφι όλοι μαζί καί τό απόγευμα, τελείωσαν.Τό βράδυ στά 5 Φ σχολίασαν τό γεγονός.''Παλιοχούντα,έβαλαν τόν δάσκαλο νά σκάβη καί καλά πού είμασταν εμείς.Καί τούς λέει ο Κρητικός ο Κώστας πού τόν είχε ανεβή,σάν δήθεν τραυματίας.''Μικρό τό κακό παιδιά,εσάς σάς έζεψε στήν τσάπα,αλλά τουλάχιστον δέν σάς ανέβηκε κιόλας.''

Τό κείμενο διεκόπηκε,γιατί πάτησα λάθος κουμπί. Καί πιό πιστικός τά είχε λοιπόν δεμένα τά γυαλιά,από πίσω μέ σπάγγου απ τά τσφάλια.Τό πρόβλημα τής όρασης εκμεταλεύτηκε ο μπαμπάς μου ένα βράδυ τής Γερμανικής κατοχής,γιά νά τρομάξη τόν μπαμπά του καί νά σμαζώνητη νουρίς απ τού Μπάμιου τούν καφηνιέ.Φόρεσε μιά χλαίνη,έβαλε κάτι άρβηλα,κρέμασε καί τόν κασμά γιά αυτόματο όπλο καί περίμενε τόν μπαμπά του πίσω από τού Τιόφουρη Ούτσιου τό κάρρο.Μόλις έφθασε εκεί ο μπαμπάς του,ήταν σούρουπο ,δέν έβλεπε καί καλά,τού φωνάζει άγρια καί μέ άριστη Γερμανική προφορά''Λός πάππο,κομαντατούρ.'' Ο πάππους πάγωσε.Γιά νά γίνη καί πιό πιστικός τόν τραβάει καί μιά κλωτσιά στόν κώλο.Βγήκε η μάννα τ καί φωνάζει ''άντε βρέ άς τουν τούν πάππου.καί τής λέει''Παγκόνα εις σπίτι μέσα''Καί μέ κλωτσιές καί σπρωξιές τόν έφθασε μέχρι τό κομαναντούρ.Μόλις αντάμωσαν τόν κανονικό Γερμανό τόν σαβούρνησε στήν αγκαλιά του και άρχισε νά τρέχη.Είδε καί έπαθε ο παππούς νά ξεμπλέξη από τήν περιπέτεια,αλλά ξανά μέχρι τό ΄44,ποτέ δέν παραβίασε τό νυκτερινό ωράριό του.

Καί μιά ο λόγος γιά τήν περίοδο τής κατοχής,είχαμε καί άλλο ευτράπελο εκείνη τήν περίοδο.΄Ενα βράδυ λοιπόν απεφάσισαν όλη η παρέα, εκεί στόν πλάτανο,νά κάνουν ένα νυχτέρι στό Μουσίκα τόν Αλέκο.Αλλά τό γερμανικό περίπολο πηγαινοερχόταν γύρο στά μνήματα,μόλις νύκτωνε.Ο μπαμπάς μου πέταξε μιά ιδέα.''Θά μπούμε λέει στά μνήματα καί ο καθένας σας θά ξεπατώση από μιά αγκαλιά σταυρούς.Μετά θά τούς μπήξουμε ανά δύο μέτρα μέσα στόν δρόμο.Οι Γερμανοί δέν πατούσαν τούς τάφους.΄ Εφθασαν μέχρι εκεί καί γύρισαν πίσω.Τά χαράματα όμως πού τέλειωσε τό γλέντι,έπρεπε νά πάνε πίσω τούς σταυρούς.Αλλά τούς έμπηξαν στήν τύχη.Τό ψυχοσσάβατο έλεγαν οι μπάμπης.Πάππου ζουμ δέν είνη ειδώ,πηρπάτηξη.Κι δικός μου,έλεγε η άλλη.Καί νά βλέπης οι μπάμπης μή τού σνί νά λειγουρνούν νά βρούν τού μνήμα.

Τόν Δεκέμβριο τού ΄67 ,κατά τήν Ελληνοτουρκική κρίση,οι Εθνοφύλακες τού Σουφλίου καί μεταξύ αυτών καί ο μπαμπάς μου ήταν συγκεντρωμένοι στό γήπεδο,κάτω στό Γυμνάσιο.Κάποια στιγμή κατέβηκε εκεί ένα ελικόπτερο μέ τόν στρατηγό.΄Ολοι οι αξιωματικοί χαιρετούρα,κόκκαλο.Ξαφνικά βγαίνει από τό πλάι ο μπαμπάς μου καί προχωρά πρός τόν στρατηγό.Τούς αιφνιδίασε όλους. Χαιρετάει καί τού λέει''δέν μέ θυμάσαι,είμαστε συμμαθηταί από τήν Ευελπίδων'' Ο στρατηγός δίνει τό χέρι του καί τόν χαιρετάει''Χρυσός'' Καί ο Πουστόλς ''Μπρούντζος'' Ανταπαντά ο άλλος ''Καλά υπάρχει επώνυμο τέτοιο'' Πάντως καί τά δυό είναι πολύτιμα μέταλλα..λέει ο Πουστόλς.

Στόν γάμο τού πρώτου ξάδερφου του Μόσχου Καλδούδη πήρε ένα μπουκάλι πετρέλαιο ''γκάζ'' έριξε μέσα καί λίγες πέτρες καί τό πήγε.''Ε ,είπα νάς σάς κάνω καλό δώρο.Σάς πήρα ένα ''πετρογκάζ''.

Τού Πουστόλ τό ταλλέντο εμφανίσθηκε από τήν νηπιακή ακόμη ηλικία.Όταν ήταν ακόμη 8 χρονών ,η αδερφή του η Κούλα 4 καί ο Μόσχος 2. περνούσε από τόν πλάτανο ένα κουλουρτζούδ κι ΄μάννατ ''μπάμπου Παγούνου'' τούν λέει ''Πουστόλ θά πάρου 2 κουλούρια μόνο γιά τά γκζάνια,σύ είση τρανός,νά μή χαλέβς''Καλά είπε. ΄Ομως τά μάτια τ ήταν στά κουλούρια.Λέει λοιπόν τά μωρά.''Παιδιά τώρα θά παίξουμε ένα παιγχνίδ.Γώ θά είμαι αρνούδ κι θά σκούζου συνέχεια ''μπέ μπέ''Κι σείς γιά νά σταματώ θά μή βουλώντη τού στόμα μή κουλούρ.Μπέ μπέ όμως μπίτ΄σαν τά κουλούρια κι τά γκζάνια βαλάντουσαν νά κλαίν.΄Οταν η μάννα τς ρώτηξη τά μωρά ,είπαν εμείς τά ταίσαμε τούν Πουστόλ.Αθώος ο κατηγορούμενος.

Η φράση''Πάππους Νιάης τσί β τσι''σημαίνει''Ο κύριος Θανάσης προσεβλήθη από τήν νόσο τού Αλσχάημερ''.

«Πολλές φορές μέ ρωτάει η Σοφούλα πώς θυμάμαι βουλευτάς υποψηφίους τής δεκαετίας τού ΄60.Σέ προεκλογικές λοιπόν περιόδους,τά βράδυα τόν μπαμπάμ ,όταν γυρνούση απ τούν καφηνιέ,τούν έψαχνα στίς τσέπες καί όλο καί θά εύρισκα ψηφοδέλτια.Βέβαια ήταν λίγο σκληρά,αλλά εξασφαλίζαμε ΄΄χαρτί υγείας'' γιά μήνες.Στό κινητό αναγκαίο η μάνναμ τά σκάλουνη στού καρφί καί πετυχαίναμε διπλό στόχο.Τά δύο σέ ένα.Καί χαρτί υγείας καί ανάγνωση.΄Οταν ζουρίζουμαν ,μπουρεί ένα ψηφουδέλτιου νά τού διάβαζα κι δέκα πέντε φορές.Εμ νά μή τούς μάθω μετά.

Μέ αφορμή τώρα τόν Χριστουγεννιάτικο μποναμά,μούρχεται στό νού, ένα περιστατικό,στό Σουφλί,που δείχνει ότι πρέπει νά αντιστρέψουμε '' τό καλύτερα νά σέ φοβούνται,παρά νά σέ λυπούνται'' καί νά τό κάνουμε ''καλύτερα νά σέ λυπούνται,παρά νά σέ φοβούνται'' Είναι τέτοιες ημέρες τού 1967.Ο μπαμπάζουμ γκαζγκαλάει τού γιούρτ,ασχολείται μέ δουλειές κανένα έσοδο.΄Αμα ξυτήναζης τήν ''μά λτα''ούτε κόπτσ'' δέν θά έπηφτη.Εκείνη τήν ώρα περνάει από τόν δρόμο,καί σταματάει ο Θανάης ο Μουλιάκς.Πώς πάει Θανάσ.Καλά Πουστόλ,παράδης άμα έχς,ούλα ταιριάζουν.Μπερεκέτ,ούλ δίνουν.Σύλλουγους Κυριών μή έδουση 300 φράγκα.Η ΄Ογκα [ΟΓΑ] μή έδουση 'αλλα 300.Παππάς μή έδουση 200.Απ τούν παιδικό θά έρθ τού γκβέτσ.Οπότε ο δικός μου ,που κόντευαν Χριστούγεννα,κι έγραφε στόν Σιουτζιούκα τά τσιγάρα,κι όχι μόνο,έξαλος ,άρχισε νά βρίζη. Γαμώ τού κολοκράτους τ,Μουλιάκς καρσί στά Χριστούγηννα θά καπτήσ ένα χιλιάρκου,κι γώ καητηρώ πότη θά γηννήσ κόττα.

Επειδή τό θέμα είναι επίκαιρο, (22-12-2017) τό σχολιάζω σήμερα.Εγώ τά σοκάκια καί τίς αστριχιές στό Σουφλί,τίς ανακάλυψα,όταν τραγουδούσαμε τά κάλαντα.Πολλά παλαιά σπίτια,είχαν αυλές μέ πόρτες ,πού επικοινωνούσαν μεταξύ τους καί μπορούσες από αυλή σέ αστριχιά νά βγής από τόν ''μπουσχανά'' στόν ''νέο κόσμο''.΄Ασε πού όλες τίς θείες τίς είχαμε ''φακελωμένες'' ποιά έδινε σκίσματα καί καρύδες καί ποιά έδινε εικοσάρες.Πάντως εμένα μού έμεινε στήν μνήμη σέ ποιό σπίτι ήταν ασύμφορο τό καλάντισμα.Υπήρχε βέβαια καί η ''επιτηρουμένη ζώνη'', η καρκατσιλιά.Εκεί γιά νά πάς ,κάπου στό ''αμπρί'' περνούσες face control καί άν είχες καμμιά θεία στόν Αη Θανάσ,καλώς,ειδ άλλως ''τύφλα νάχ ο Ρουβίκωνας''.Η ανάκριση ήταν στερεότυπη. ''Ποιανού πηδί είση σύ ,ρέ.άντη νά τούν αφήσουμη''.